ağızcıq

is.

1. «Ağız»dan kiç.

2. bot. Çiçəyin dişiciyinin üst tərəfdən ayrılmış hissəsi. <Miçurin> axtalanmış çiçəyin qalpağını açıb onun dişiciklərinin ağızcıqlarına tozcuqları səpdi və yenə də qalpağı bağladı. M. Axundov.